Pożyczone pieniądze również mogą być opodatkowane, dlatego warto nieco bliżej przyjrzeć się przepisom, by uniknąć niepotrzebnych problemów finansowych. Powszechnie wiadomo, że lekceważenie przepisów może prowadzić do przykrych konsekwencji. Niezapłacone podatki wychodzą na jaw szybciej niż można się tego spodziewać.
- Jakie przepisy określają podatek od pożyczki?
- Ile wynosi podatek od pożyczki?
- Jak obliczyć podatek od pożyczki?
- Kto musi zapłacić podatek od pożyczki?
- Na jakich dokumentach rozlicza się podatek od pożyczki?
- Co grozi za brak zapłaty podatku od pożyczki?
- Kiedy nie trzeba płacić podatku od pożyczki?
- Jak znaleźć pożyczkę bez podatku?
- Warto wiedzieć
Obowiązujące przepisy podatkowe różnią się w zależności od podmiotu, u którego zaciągana jest pożyczka. Finansowanie otrzymane w firmach pożyczkowych i bankach nie podlega opodatkowaniu, w przeciwieństwie do pożyczek od osób prywatnych.
Jakie przepisy określają podatek od pożyczki?
Podatek od pożyczki to tylko potoczne sformułowanie podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC), który określa ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z jej brzmieniem podatnikami są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne bez osobowości prawnej, które zawierają umowę pożyczki poza instytucjami finansowymi.
Ile wynosi podatek od pożyczki?
Podatek od pożyczki nie jest wysoki. Stawka wynosi 0,5% podstawy opodatkowania, czyli pożyczonej kwoty. Może ona dotyczyć nie tylko środków pieniężnych, ale także wartości dóbr materialnych. Zdarzają się sytuacje, w których umowa pożyczki ulega zmianie, a gotówka przekazywana jest pożyczkobiorcy w ratach. Wtedy opodatkowanie jest naliczane w zależności od wysokości każdorazowo wypłacanej kwoty.
Jak obliczyć podatek od pożyczki?
Choć prawo nie jest zrozumiałe dla każdego, a często zmieniające się, skomplikowane przepisy bywają czarną magią dla przeciętnego podatnika, to obliczenie podatku od pożyczki nie jest niczym trudnym. Wystarczy kalkulator albo kartka papieru i coś do pisania, aby wykonać proste działanie. Kwotę pożyczki należy pomnożyć razy 0,5%, otrzymany wynik będzie stawką, jaką należy zapłacić fiskusowi.
Dla przykładu:
5000 zł (wysokość finansowania) x 0,5 % = 25 zł
Jak widać, stosunkowo wysokie zobowiązanie finansowe wcale nie wiąże się z dotkliwą kwotą, jaką należy uiścić w urzędzie skarbowym.
Kto musi zapłacić podatek od pożyczki?
Jak mawiał Benjamin Franklin – na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki. Trzeba przyznać, że w tej myśli jest sporo prawdy, bowiem obowiązek płacenia podatków spoczywa na wszystkich śmiertelnikach. W polskim systemie funkcjonuje aż 12 rodzajów podatków, między innymi wspomniany wcześniej podatek od czynności cywilnoprawnych, który dotyczy umów pożyczek zawieranych poza instytucjami finansowymi.
Zatem każdy, kto jest beneficjentem pożyczki od osoby prywatnej, jest zobowiązany do zapłacenia fiskusowi odpowiednio wyliczonej kwoty. Są wyjątki od tej reguły, jednak o tym nieco później. Należy także być świadomym tego, że to pożyczkobiorca musi pamiętać, aby złożyć właściwą deklarację w urzędzie skarbowym w ciągu 2 tygodni od chwili podpisania umowy pożyczki.
Na jakich dokumentach rozlicza się podatek od pożyczki?
Aby załatwić wszystkie formalności związane z opłaceniem podatku od pożyczki należy wypełnić specjalny formularz PCC-3. Można go pobrać w wersji elektronicznej ze strony podatki.gov.pl lub pozyskać deklarację w formie papierowej w dowolnym urzędzie skarbowym. Osoby korzystające z usługi e-deklaracje mogą wypełnić i wysłać dokument drogą internetową bez wychodzenia z domu.
Podatnicy, którzy preferują załatwianie spraw urzędowych w sposób tradycyjny, mają możliwość złożenia deklaracji osobiście w urzędzie skarbowym lub wysłania jej tam pocztą. PCC-3 musi trafić do urzędu skarbowego w ciągu 14 dni od momentu powstania tak zwanego obowiązku podatkowego, którym zazwyczaj jest dzień podpisania umowy pożyczki.
W formularzu należy podać między innymi dane personalne, przedmiot opodatkowania, stawkę podatku oraz wyliczoną kwotę podatku. Należność można uiścić wykonując przelew na konto urzędu skarbowego lub wpłacając pieniądze w kasie placówki.
Co grozi za brak zapłaty podatku od pożyczki?
Nieuregulowanie opłaty związanej z podatkiem PCC wiąże się z przykrymi konsekwencjami finansowymi. W sytuacji, gdy pożyczkobiorca zlekceważy obowiązek podatkowy, musi liczyć się z tym, że fiskus nałoży na niego karę pieniężną w postaci tzw. sankcyjnej stawki podatku, która wynosi 20% kwoty pożyczki.
To znacznie więcej, niż ustawowe 0,5% PCC, dlatego lepiej dopełnić wszystkich formalności w urzędzie skarbowym, aby spać spokojnie i nie martwić się wizją wysokich kar, które tylko utrudnią terminowe spłacenie zaciągniętej pożyczki.
Kiedy nie trzeba płacić podatku od pożyczki?
Nie każda pożyczka związana jest z obowiązkiem opłacenia podatku. Ustawa przewiduje pewne wyjątki. Zwolnieni z PCC są pożyczkobiorcy zaciągający zadłużenie u:
- członków rodziny grupy podatkowej „0” – współmałżonka, dziecka, rodzica, rodzeństwa, dziadków, pradziadków, wnuków, prawnuków, pasierba, ojczyma i macochy. W tym wypadku zwolnienie z opodatkowania dotyczy każdej kwoty pożyczki,
- członków rodziny grupy podatkowej „I” – teściów, zięcia, synowej, pożyczka nie może jednak przekraczać kwoty 9637 zł,
- osób niespokrewnionych, jeśli kwota zobowiązania wynosi maksymalnie 1000 zł.
Ponadto podatku od pożyczki nie będą musiały płacić osoby korzystające z oferty instytucji finansowych zajmujących się udzielaniem pożyczek i kredytów – m.in. banków oraz firm pozabankowych, a także pożyczkobiorcy zaciągający finansowanie z funduszy celowych, kas zapomogowo-pożyczkowych lub u wspólnika spółki kapitałowej.
Zwolnienie z obowiązku podatku od pożyczek prywatnych nie jest jednak automatyczne. Aby z niego skorzystać, pożyczkobiorca musi złożyć deklarację PCC-3 w urzędzie skarbowym oraz udokumentować otrzymanie środków finansowych np. w formie wyciągu z konta bankowego. Dokumentów nie trzeba składać w urzędzie wyłącznie w przypadku pożyczki od członków rodziny należącej do grupy podatkowej „0”, która nie przekracza 9637 zł oraz zadłużenia niższego niż 1000 zł.
Jak znaleźć pożyczkę bez podatku?
Jak się okazuje, fiskus nie jest aż tak wymagający wobec pożyczkobiorców. Stawki opodatkowania są raczej niskie, a i tak w wielu przypadkach nie są one koniecznością. Osoby, które nie mają możliwości pożyczenia pieniędzy od rodziny lub przyjaciół, mogą śmiało skorzystać z oferty firm pozabankowych — nie będą wówczas musiały opłacać 0,5% PCC.
Znalezienie odpowiedniego finansowania nie jest trudne, wystarczy trochę czasu i dostęp do Internetu. Oferowane w sieci porównywarki pożyczek tworzą przejrzyste rankingi, które bardzo ułatwiają wybór odpowiedniej opcji finansowania. Cała procedura zaciągnięcia zadłużenia może zostać przeprowadzona online, formalności zwykle ograniczone są do minimum, a proces wnioskowania trwa kilkanaście minut.
Klient firmy pożyczkowej, który otrzymał finansowanie, nie musi składać w urzędzie skarbowym deklaracji PCC-3, jest automatycznie zwolniony z tego obowiązku, podobnie jak klienci pozostałych instytucji finansowych zajmujących się udzielaniem pożyczek i kredytów.
Warto wiedzieć
- Podatek od pożyczki to tylko potoczna nazwa podatku od czynności cywilno-prawnych (PCC), do których zaliczana jest umowa pożyczki.
- Osoby korzystające z pożyczek prywatnych zaciąganych wśród członków rodziny lub znajomych muszą zapłacić 0,5% wysokości finansowania.
- Nie każda pożyczka prywatna jest związana z obowiązkiem opodatkowania. Z PCC zwolnione są osoby, które pożyczyły pieniądze od najbliższej rodziny – wysokość kwoty zadłużenia nie ma tu znaczenia – lub znajomych, jeśli pożyczka nie przekroczyła 1000 zł.
- Mimo że podatek od pożyczek jest niski, jego nieuregulowanie wiąże się z karą pieniężną w wysokości 20% kwoty pożyczki.
- Opodatkowane są wyłącznie pożyczki prywatne, zadłużenie uzyskane w instytucjach finansowych nie podlega PCC.
